سمرقند
شهرهای ازبکستان، در طول قرنها، جاده بزرگ ابریشم، نقش مهمی را در مسیر باستانی و جادّه ی بین قاره ای ایفا کردند. اما سمرقند تنها شهری بود که عنوان " قلب جاده بزرگ ابریشم" را به خود اختصاص دهد.
در زمانهای باستانی "مروارید معماریهای اسلامی"، "آینه ی جهان" از توصیفات شهر سمرقند بود.شهرهای معاصر؛رم، آتن و بابل، قدمت2750سالگرد خود را جشنگرفته است. اوج شکوفائی خود را در زمان امیرتیمور، بزرگترین فرمانروای نظامی، حاکم آسیای میانه، دید. این اتفاقپس از چنگیزخان بود.یعنی زمانی که شهر سمرقند به عنوان مرکز حکومت امپراتوری مقتدر ماوراء النهر، انتخاب شده بود، روی داد. در این برهه زمانی، کار شهرسازی و عمران، بطور وسیع پی گرفت. این زمان بود که، حاکم بزرگ شهر سمرقند، معماران ماهر و کارشناسان زبده را گرد آورد، که آثار هنری شان قرن جان سالم به در بردند. اولوغبک، نوه امیر تیمور، این سنت را ادامه داد.امروز، بناهای تاریخی سمرقند با شکوه و زیبا می باشد. در این شهر، می توان نفس کشیدن خود تاریخ را حس کرد. تاریخی که خرابه ها، مدارس علمیه، آرامگاهها و مناره ها را در دل جای داده است.
رِگیستان، میدان افسانه ای شهر سمرقند با معماری های منحصر بفرد منطقه آسیای میانه است.این میدان، از دیرباز، محل داد و ستد و مرکزعمومی سمرقند بود. اینجا بعد از گذشت قرنها، هنوز بنا و مناره های عظیم، سه مدرسه الوغبیک، شیردار، طلاکاری با وقار، پابرجاست.
آرامگاه "گور امیر"، نیز از مروارید سمرقند کهن است. از جمله باقی ماندگان پادشاه اعظم، دو پوران و دو نوه، میرزا اولوغبیک، که از متفکران و اندیشمندان برجسته شرق است در این مزار آرمیده اند. گویی غنچه ای آبی رنگ گل لاله، که با گلبرگها، در هم تنیده باشد. مزار "گور امیر" از بیشترین جاذبه های توریستی می باشد.
میدان رِگیستان، آرامگاه گور امیر، بی بی خانم، شاه زنده، رصدخانه ی اولوغبیک، تنها فهرستی مختصر، از همه یادواره هایی است که بازدیدکنندگان این شهر کهن را، شگفت زده می کند.